-
1 στέρνον
στέρνον, τό,A breast, chest, in Hom. both in sg. and pl., always of males ( στῆθος being used of both sexes),βάλε δουρὶ σ. ὑπὲρ μαζοῖο Il.4.528
, cf. 2.479, etc.;κρήδεμνον ὑπὸ στέρνοιο τάνυσσαι Od.5.346
, cf. Pi. N.10.68, X.An.1.8.26: pl.,εὐρύτερος δ' ὤμοισιν ἰδὲ στέρνοισιν Il.3.194
;ἐν δέ τέ οἱ κραδίη.. στέρνοισι πατάσσει 13.282
;σ. λαχνάεντα Pi.P.1.19
; so in X., Cyr.1.2.13; παίσας εἰς τὰ ς... παῖδα ib.4.6.4; of horses, Il.23.365 (sg. in 508); of sheep, Od.9.443; in Trag. also of women, in sg., E.Hec. 563; pl., μαστούς τ' ἔδειξε στέρνα θ' ib. 560; στέρνων πλαγαί beating of the breast, S.El.90 (anap.);ἐν στέρνοισι πεσοῦνται δοῦποι Id.Aj. 633
(lyr.);στέρν' ἄρασσε A.Pers. 1054
.2 Poet., esp. Trag., also, the breast as the seat of the affections, heart,ἀνδρῶν γὰρ ἐσθλῶν σ. οὐ μαλάσσεται S.Fr. 195
;τὸ σὸν μὴ σ. ἀλγύνοιμι Id.Tr. 482
: mostly in pl.,ἤλγυνεν ἐν στέρνοις φρένα A.Ch. 746
, cf. S.Ph. 792; οὕτω χρὴ διὰ στέρνων ἔχειν one ought to feel thus, Id.Ant. 639;στέρνοις ἐγκαταθέσθαι τι Simon.
(?)85;Ἄρη ἐν στέρνοις ἔχειν E.Ph. 134
;ἐξ εὐμενῶν σ. δέχεσθαί τινα S.OC 487
; .II metaph.,στέρνα χθονός Suid.
, cf. Sch. S.OC 691.2 ὑπὸ στέρνοισι καμίνου in the heart of the fire, Nic. Th. 924.—Rare in early Prose (v. supr.); found also in Medic., in signf. 1.1, Hp.Flat.10 (pl.), Sor.1.103, al., Gal.16.608, 18(2).65, al. (all sg.);τὰ σ. μαχαίρᾳ ἀνσχίσσαντα IG42(1).121.99
(Epid., iv B.C.); never in Arist. (f.l. for στενῶν in Pr. 905b40).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > στέρνον
-
2 δοῦπος
δοῦπος, ὁ,A any dead, heavy sound, thud,δ. ἀκόντων Il.11.364
, 16.361;δ. ὀρώρει πύργων βαλλομένων 9.573
, cf. 12.289; of the distant din of battle, 16.635; of the sound of footsteps, 10.354, Od.16.10; of the measured tread of infantry, Il.23.234, Hes.Th.70; ὅμαδον καὶ δ., of a multitude, Od.10.556; of the roar of the sea dashing against rocks or of a distant torrent, 5.401, Il.4.455.—Rare in Trag.,δ. μαράγνης A.Ch. 376
(lyr.); χερόπλακτοι δ' ἐν στέρνοισι πεσοῦνται δοῦποι the loud beating of breasts, S.Aj. 634, cf. E.Ba. 513; ἀκούομεν πυλῶν δ. the noise of opening gates, Id. Ion 516. Rare in Prose, Th. 3.22 (v.l. ψόφον); θόρυβος καὶ δ. X.An.2.2.19
.
См. также в других словарях:
χερόπλακτος — ον, Α (ποιητ. τ.) αυτός που γίνεται με χτύπημα τού χεριού («χερόπλακτοι δ ἐν στέρνοισι πεσοῡνται δοῡποι», Σοφ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. χερ τής λ. χείρ* (βλ. και λ., χειρ[ο] ) + πλακτός δωρ. τ. τού πληκτος (< πλήσσω / πλάττω)] … Dictionary of Greek
